ชื่อวิทยาศาสตร์: Anisoptera scaphula (Roxb.) Kurz
ชื่อวงศ์: DIPTEROCARPACEAE
ลักษณะทั่วไป: ไม้ต้น สูงได้ถึง 50 ม. พูพอนสูงได้ถึง 3 ม. ชันสีขาวขุ่น
มีขนสั้นนุ่มตามกิ่งอ่อน หูใบด้านใน ช่อดอก กลีบเลี้ยง และกลีบดอกด้านนอก
หูใบรูปใบหอกหรือรูปแถบ ยาว 5-8 มม. ใบรูปขอบขนานหรือรูปใบหอก
ยาว 8-20 ซม. แผ่นใบเกลี้ยง เส้นแขนงใบข้างละ 12-20 เส้น เรียงจรดกันใกล้ขอบใบไม่ชัดเจน ก้านใบยาว 1.5-3 ซม. ช่อดอกยาวได้ถึง 20 ซม. ก้านดอกยาว 1-2 มม. กลีบเลี้ยงยาวประมาณ 3 มม.
กลีบดอกรูปไข่แกมรูปขอบขนาน ปลายกลีบมน ยาว 7-8 มม.
เกสรเพศผู้ 15 อัน อับเรณู ยาว 1-2 มม.
ปลายมีรยางค์สั้น ๆ เป็นติ่งแหลม ฐานก้านเกสรเพศเมียไม่ชัดเจน
ก้านเกสรเพศเมียยาวประมาณ 1 มม. ยอดเกสรจัก 3 พู ไม่ชัดเจน หลอดกลีบเลี้ยงมีขนประปราย ปีกยาว 2
ปีก ยาว 10-15 ซม. ปีกสั้น 3 ปีก ยาว 1-3 ซม. ผลเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 1 ซม.
(ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่ กระบาก, สกุล) พบที่อินเดีย บังกลาเทศ
พม่าตอนล่าง และคาบสมุทรมลายูตอนบน ในไทยพบกระจายห่าง ๆ ทางภาคเหนือ
ภาคตะวันตกเฉียงใต้ที่กาญจนบุรี และภาคใต้ ขึ้นตามป่าดิบแล้ง และป่าดิบชื้น
ความสูง 300-700 เมตร
เป็นไม้วงศ์ยางที่มีขนาดใหญ่ที่สุดของไทย พบที่อุทยานแห่งชาติตากสินมหาราช
(ต้นกระบากใหญ่) จังหวัดตาก มีเส้นรอบวงถึง 16 เมตร
สูงประมาณ 50 เมตร ชื่อ ช้าม่วง เป็นชื่อที่เรียกทางภาคใต้
หมายถึงคล้ายมะม่วง ตามลักษณะใบอ่อนที่มีสีม่วง
ชื่อพ้อง : Hopea scaphula Roxb.
ชื่ออื่น : กระบาก (กาญจนบุรี); กะหด (ภาคเหนือ); จำปา (นครศรีธรรมราช); จำปาใบเล็ก (ระนอง); ช้าม่วง (ภาคใต้); ตาบ (นครศรีธรรมราช); บากขาว (พังงา); ปีก (ตรัง, ปัตตานี)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น