มะพลับ

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Diospyros malabarica  (Desr.) Kostel.

วงศ์ : EBENACEAE

ชื่ออื่น : ตะโกสวน พลับ มะพลับใหญ่

ลักษณะทั่วไป :

ไม้ต้น  ขนาดกลาง สูง 8 - 15 เมตร ลำต้นเปลาตรง

เปลือก  สีเทาปนดำเรียบหรือแตกเป็นร่องเล็ก ๆ ตามยาว เปลือกในสีน้ำตาลปนแดงอ่อน เรือนยอดรูปทรงกลมทึบ

ใบเดี่ยวเรียงสลับ รูปขอบขนาน กว้าง 2.5 - 8 เซนติเมตร ยาว 10 - 30 เซนติเมตร ปลายแหลมทู่ โคนใบมน ปลายใบแหลมทู่ ๆ หรือมน

ดอกเล็ก สีขาวหรือเหลืองอ่อน ดอกเพศผู้ออกเป็นช่อสั้น ๆ ตามง่ามใบ ดอกเพศเมียออกเป็นดอกเดี่ยว ๆ  

ผล ค่อนข้างกลม เส้นผ่าศูนย์กลาง 2.5 - 5 เซนติเมตร ผลแก่ค่อนข้างเละ แรก ๆ มีขนยาว คลุมเมล็ด ถ้าตัดตามขวางจะเห็นว่าระหว่างเปลือกนอกกับเนื้อขาว ๆ ข้างในนั้นไม่เรียบ ก้านผลยาว 2 - 10 มิลลิเมตร

นิเวศวิทยา : เป็นพันธุ์ไม้ป่าดงดิบ ชอบขึ้นบริเวณแหล่งน้ำทั่ว ๆ ไป ที่สูงจากระดับน้ำทะเล  50 - 400 เมตร

ออกดอก : กุมภาพันธ์ - พฤษภาคม เป็นผล พฤษภาคม - ธันวาคม

ประโยชน์ : เนื้อไม้ใช้ทำเครื่องมือทางการเกษตร เครื่องกลึงและแกะสลัก เปลือกให้น้ำฝาดสำหรับฟอกหนัง ผลดิบให้สีน้ำตาลใช้ย้อมผ้า แหและอวน ผลแก่รับประทานได้ เปลือกต้มรับประทานแก้บิด แก้ท้องร่วง เป็นยาสมานแผลและห้ามเลือด